بررسی تکنوفاند شاخص دلار آمریکا
با نگاهی به نمودار هفتگی DXY، سطح مقاومت اصلی بعدی 121 است که نشان دهنده اوج های جولای سال 2001 است و در حال حاضر فقط 9 درصد بالاتر از قیمت های فعلی قرار دارد.
شاخص DXY دو بار در اوایل دهه 2000 به این سطح رسیده است، ابتدا در جولای 2001 و سپس در ژانویه 2002.
اما در آن زمان چه شرایط اقتصادی باعث شد که دلار به چنین سطوحی بالایی برسد؟
نرخ بهره در ایالات متحده در ماه می 2000 به اوج خود یعنی 6.5% رسید، تا دسامبر 2000 بدون تغییر باقی ماند و سپس به سرعت شروع به کاهش کرد و در جولای 2001 به 3.5% و سپس در ژانویه 2002 به 1.75% رسید. نرخ تورم در جولای به اوج خود رسید.
رشد تولید ناخالص داخلی ایالات متحده از 5.2% در ژوئن 2000 به 0.2% در دسامبر 2001 کاهش یافت. نرخ بیکاری ایالات متحده از 3.8% در مارس 2000 به 5.9% در آوریل 2002 افزایش یافت.
به عبارت دیگر، این یک فدرال رزرو جنگ‌طلب نبود که DXY را در اوایل دهه 2000 به 121 رساند، بلکه این اتفاق بیشتر ناشی از یک ترس جهانی از ریسک و رکود اقتصادی بود.
با ترکیدن حباب دات‌کام‌ها و سقوط شاخص‌های بازار سهام، مانند S&P 500 و 100 Nasdaq، اقتصاد ایالات متحده فرود سختی را تجربه کرد.
بنابراین، مرحله بعدی افزایش ارزش دلار در ماه‌های آینده ممکن است بیشتر بخاطر افزایش ریسک‌های رکود اقتصادی و افزایش ریسک‌گریزی در بازارهای سهام تقویت شود.
البته این افزایش به صورت یک خط مستقیم صعودی برای دلار نخواهد بود. افزایش نرخ بیکاری، کاهش تورم و کند شدن رشد اقتصادی، همگی حاکی از یک حرکت پر از دست انداز پیش رو هستند، زیرا بازار در مورد تغییر رویه احتمالی فدرال رزرو هم گمانه زنی می کند.
هر چه فدرال رزرو سیاست پولی را محدودتر کند و بازدهی واقعی را در محدوده مثبت نگه دارد، در حالی که اقتصاد در حال انقباض است، احتمال اینکه دلار به بالاترین سطح سال 2000 خود در 121 برسد، بیشتر می شود.
